Τι είναι ο επιχείλιος έρπης
Ο επιχείλιος έρπης είναι μια μόλυνση που οφείλεται στον ιό του απλού έρπητα. Υπάρχουν 2 τύποι του ιού ο τύπος 1 (HSV1) και ο τύπος 2 (HSV2). Ο πρώτος συνήθως προκαλεί τον επιχείλιο έρπητα και ο δεύτερος τον έρπητα των γεννητικών οργάνων. Ωστόσο είναι δυνατόν να παρατηρηθεί και αλληλοεπικάλυψη. Πρόκειται για μια αρκετά κοινή λοίμωξη που μεταδίδεται πάρα πολύ εύκολα με αποτέλεσμα σχεδόν το 100% του πληθυσμού να έχει προσβληθεί μέχρι την ηλικία των 5 ετών.
Πώς μεταδίδεται ο επιχείλιος έρπης
Ο ιός μεταδίδεται συχνότερα κατά την άμεση επαφή δερματική ή σεξουαλική από άτομο με ενεργείς βλάβες. Σε μικρότερο ποσοστό μπορεί η μεταφορά να πραγματοποιηθεί από ασυμπτωματικό φορέα, δηλαδή από άτομο το οποίο δεν έχει ορατές βλάβες. Σπανιότερα δε ο επιχείλιος έρπης είναι δυνατόν να μεταδοθεί από έμμεση επαφή με μολυσμένα αντικείμενα όπως πετσέτες, ξυριστικές μηχανές και άλλα προσωπικά είδη.
Ο ιός του έρπητα βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στις εκκρίσεις του ανθρώπινου οργανισμού όπως στο σάλιο και στις γεννητικές εκκρίσεις. Η επαφή ενός έστω και ελάχιστα τραυματισμένου δέρματος με αυτές τις εκκρίσεις οδηγεί στην είσοδο του ιού στο σημείο αυτό και στον πολλαπλασιασμό του με αποτέλεσμα την εμφάνιση των κλασικών βλαβών. Ο χρόνος που περνάει από την επαφή με τον ιό και την εκδήλωση των συμπτωμάτων είναι 4-5 ημέρες. Στη συνέχεια οι βλάβες αποδράμουν αλλά ο ιός μεταναστεύει στα αισθητικά γάγγλια των νευρώνων ή στο λεμφικό ιστό και μόλις παρουσιαστεί μειωμένη άμυνα του οργανισμού ξαναπολλαπλασιάζεται δημιουργώντας υποτροπές.
Στρες, κούραση, πιθανός τραυματισμός, κρυολόγημα ή γρίπη, ακραίες καιρικές συνθήκες, εγκυμοσύνη και έμμηνος ρύση ευνοούν την εκ νέου εκδήλωσή του επιχείλιου έρπητα.
Πώς εμφανίζεται ο επιχείλιος έρπης
Η πρώτη επαφή με τον ιό του έρπητα (πρωτοπαθής λοίμωξη)
Συνήθως η πρώτη επαφή με τον ιό του έρπητα σε νεαρή ηλικία είναι πάρα πολύ ήπια με αποτέλεσμα να μη γίνεται αντιληπτή. Ωστόσο σε ένα ποσοστό 20-30 % των ατόμων που θα προσβληθούν σε νεαρή ηλικία και οι μεγαλύτεροι ασθενείς αντιμετωπίζουν την πρώτη επαφή με τον ιό σε μια πιο βαριά μορφή που ονομάζεται πρωτοπαθής ερπητική ουλοστοματίτιδα. Αρχικά υπάρχουν πρόδρομα συμπτώματα όπως πυρετός ρίγος και αμφοτερόπλευρη επιχώρια λεμφαδενοπάθεια. Κλινικά εμφανίζεται διάβρωση των ούλων (αποφλοιωτική ουλίτιδα) και εύθρυπτες φυσαλίδες οι οποίες συρρέουν στο στοματικό βλεννογόνο και είναι δυνατόν να σχηματίζονται και ελκωτικές βλάβες. Οι βλάβες είναι ιδιαίτερα επώδυνες με αποτέλεσμα να είναι δύσκολη η λήψη φαγητού και ποτού.
Υποτροπή επιχείλιου έρπητα
Πριν την εμφάνιση του εξανθήματος είναι δυνατόν στο σημείο που έχει ενοφθαλμιστεί ο έρπης να υπάρχει ένα αίσθημα γαργαλητού, τσιμπήματος, καύσου ή φαγούρας. Στη συνέχεια δημιουργούνται μια ή περισσότερες φυσαλίδες με διαυγές υγρό πάνω σε ερυθηματώδη βάση στην περιοχή των χειλιών. Οι φυσαλίδες σπάνε σχηματίζοντας εφελκίδα και επέρχεται ίαση μετά από έναν κύκλο 5-6 ημερών.